Pulau Tioman

Hi allemaal!

Daar zijn we weer! Zal eerst berichten over hoe t was, en dan in t volgende bericht vertellen wat onze plannen verder zijn....

de boottocht heen was redelijk oke, wat krap en vooral erg fris omdat we direct voor de airco zaten. Onze pogingen die uit te zetten lukten een aantal keer.... Met als gevolg dat alle jassen, truien, sjaals enz die iedereen behalve wij aan en om hadden meteen uit gingen en even later weer aan... De zee was redelijk rustig doch voelde t af en toe alsof we eruit vielen, want de golven stonden redelijk schuin tegen de boot....

de terug tocht was heftiger, of leek t extra lang te duren doordat de airco t nu helemaal niet deed....en waren de golven nu toch hoger?! Of was t jammer om daar weer weg te gaan.....?! Tja van alles een beetje, dus....

de week op t eiland was vooral gepaard met een heerlijke zeebries!!! We zaten in een soort Indonesische hut, met alleen een ventilator. Waren wij bang dat we het warm zouden hebben, kregen we t s nachts toch echt wel erg fris....

de eerste dagen moesten we wel onze draai vinden, maar zoveel was er niet te doen en zoveel keuzes hoefden we dus niet te maken, waardoor alles simpel werd en zowaar relaxed, behalve de vele mieren dan! Hoewel de kinderen wel steeds graag wilden weten wat we nu gingen doen....

We hebben in de zoute zee gezwommen, en in de zoete rivier gebadderd. Met zand gespeeld. In de golven gedoken, erover heen gesprongen, en een poging gedaan tot snorkelen.

Ook kon je in een kajak zowel over de zee als in de rivier peddelen. 

Daar waren heel wat dieren te vinden, zoals vissen, krabben, vogels, maar ook apen, en we hebben een heuse echte python in de boom zien liggen. Die was wel erg dichtbij zeg....

Toen Mike hem ook wilde bekijken is hij in zijn enthousiasme met telefoon de kajak ingedoken, en is de telefoon nu kapot. Dus mocht er iets zijn, laat t dan via de site weten of je kunt en berichtje per mail of Nic s telefoon sturen.... Hopelijk kunnen we de foto's er nog af halen...

Om de beurt met de oudsten op pad terwijl Dinne lag te slapen. Zij heeft haar eerste losse stappen gezet daar!!! Voor de rest heeft ze zichzelf door t zand geploeterd en van ons allen het beste geslapen! Ze zegt al mau tegen alle poezen hier, en ba tegen de bal.

Kalle en Jerra hebben samen in zee gespeeld, en spelletjes verzonnen met de biljartballen, bananencake gegeten alsof t het eerste was sinds weken, en ze hebben geleerd te "pesten", te rummicubben, en vooral een oefening in geduld hebben....

We waren bang dat er weinig te eten was, maar wat we hebben gegeten, afwisselend in de vijf restorans (zoals dat in t maleisisch heet) die er waren, was erg lekker! Wel jammer waren de vele vliegen die t ook erg lekker leken te vinden, maar ja je moet weer iets te klagen hebben he?..?...

Klagen deden de kinderen ook toen we in de hitte naar het schildpaddenproject zijn gelopen aan de andere kant van het lange strand, minstens een half uur lopen... Wat erg logisch was, want het was superheet en heel lang lopen!! Eenmaal daar was t toch wel bijzonder om de enige en ook nog blinde schildpad te aaien en hebben we een heleboel geleerd. Gelukkig konden we op de terugweg iedereen paaien met een ijsje.... Alleen om s avonds voor de babyschildpadjes die werden uitgezet terug te gaan was teveel van t goede....

we hebben het idee dat we precies lang genoeg aan de goede kant van het eiland hebben gezeten! Maar zijn ook weer blij verder te kunnen....

op naar ons oude plekje in Mersing

liefs ons 5en